“Mançester Siti”nin yarımmüdafiəçisi və 2024-cü ildə “Qızıl top”un qalibi, əvvəllər “Atletiko Madrid”də çıxış edən Rodri “Siti”nin baş məşqçisi Xosep Qvardiola ilə “matraslar”ın baş məşqçisi Dieqo Simeone arasındakı fərqdən danışıb.
Futbolçulardan birinin dediyi bu sözlər müasir futbolda iz qoymuş məşqçilik üslublarının müxtəlifliyini vurğulayır. Diego Simeone və Pep Guardiola ən böyük məşqçilərdən ikisidir, hər biri oyuna özünəməxsus yanaşma inkişaf etdirib və onların iş üsulları bir-birindən təəccüblü şəkildə ziddiyyət təşkil edir, baxmayaraq ki, son məqsəd – komanda uğuru eyni qalır. “Atletiko Madrid”ə rəhbərlik edən Dieqo Simeone emosional idarəetmə tərzi ilə məşhurdur. Onun məşqçiliyə yanaşması tez-tez gərgin və tələbkar kimi təsvir olunur. O, oyunçularından maksimum fədakarlıq və öhdəlik tələb edir ki, bu da onun üslubunu unikal edir. Simeonenin rəhbərliyi altında məşq çox gərgin keçir. O, təkcə fiziki hazırlığa fikir vermir, həm də taktiki nizam-intizamı ön plana çəkir. Məşqin hər bir elementi komandasına istənilən rəqiblə qarşılaşmağa imkan verən döyüş ruhu yaratmağa yönəlib. Simeonenin emosional iştirakı oyunçulara özlərini komandadan daha böyük bir şeyin parçası hiss etmələrinə kömək edir; onlar vahid bir bütünün parçası olurlar. Simeone matçlar zamanı emosiyalarını gizlətmir. Onun ehtirası və enerjisi oyunçulara ötürülür, bu da Atletiko-nu böyük işlər görməyə qadir komanda halına gətirir. Onun məşq tərzinin bu emosional tərəfi komanda ruhunun qurulmasında mühüm elementə çevrilir.
Digər tərəfdən, “Mançester Siti”nin baş məşqçisi Pep Qvardiola sakit və analitik yanaşması ilə tanınır. Onun idarəetmə tərzi futbolçulardan meydanda təkcə fiziki cəhətdən deyil, həm də əqli cəhətdən yetkin olmağı tələb edir. Qvardiola taktika və strategiyaya önəm verir, hər bir oyunçunun öz rolunu başa düşdüyü sistem yaradır. Qvardiola oyunu təhlil etmək üçün taktiki lövhədən istifadə edir ki, bu da ona rəqibləri ətraflı təhlil etməyə və hər matç üçün strategiya hazırlamağa imkan verir. Onun detallara diqqəti və dəyişən şərtlərə uyğunlaşma bacarığı onu dövrümüzün ən uğurlu məşqçilərindən birinə çevirir. O, oyunu idarə etməyi və rəqibin zəif cəhətlərindən istifadə etməyi başa düşən komanda yaradır. Qvardiolanın ehtiyat oyunçular skamyasındakı sakitliyi də mühüm rol oynayır. O, gərgin vəziyyətlərdə soyuqqanlılığı qorumağı bilir və bu, oyunçularına təsir edir. Bu, hətta oyun planlaşdırıldığı kimi getməsə belə, komandaya diqqətini cəmləşdirməyə və inamlı olmağa kömək edir.
Simeone və Qvardiolanın üslublarını müqayisə etdikdə uğurlu məşqçilərin fərqli yanaşmalar apara biləcəyi vurğulanır. Fərqlərinə baxmayaraq, hər iki məşqçi eyni nəticəyə nail olur: komandalarının yüksək səviyyədə uğurlu çıxışı. Simeone emosiyadan motivasiya vasitəsi kimi istifadə edir, Qvardiola isə analiz və strategiyaya güvənir. Bu yanaşma fərqi komandalar meydanda qarşılaşdıqda və onların qarşıdurması əsl futbol tamaşasına çevrildikdə unikal dinamika yaradır. Həm Simeonenin məşqçilik tərzi, həm də Qvardiolanın yanaşması futbolçulara ciddi təsir edir. Onlar təkcə peşəkar bacarıqları deyil, həm də futbolçuların şəxsi keyfiyyətlərini formalaşdırır. Simeonenin rəhbərliyi altında çalışan oyunçular tez-tez daha möhkəm və sadiq olurlar, Qvardiolanın rəhbərliyi altında məşq edənlər isə analitik bacarıqlarını və futbol IQ-lərini inkişaf etdirirlər.
“Atletiko”da Simeonenin rəhbərliyi altında bir çox oyunçu hər bir qələbə üçün döyüşməyə hazır olan əsl döyüşçülərə çevrildi. Antuan Qrizmann və Dieqo Kosta kimi oyunçular bu üslubun simvolu oldular. Qvardiolanın rəhbərliyi altında “Mançester Siti”də Kevin De Bruyne və Erlinq Haaland kimi ulduzlar bacarıqlarını inkişaf etdirdilər və meydanda ani qərarlar qəbul etməyə qadir olan öz işlərinin ustası oldular. Futbolda uğurun vahid resepti yoxdur və Simeone və Qvardiolanın yanaşmaları bunu təsdiqləyir. Onların hər biri uğura aparan öz yolunu tapıb və hər iki üslubun mövcud olmaq hüququ var. Simeonenin emosional yanaşması və Qvardiolanın metodik üslubu onu göstərir ki, futbolda öz əqidəsinə əməl etməklə böyük nəticələr əldə etmək olar. Müasir futbolda məşqçilik üslublarının müxtəlifliyi oyunu daha maraqlı və zəngin edir. Dieqo Simeone və Pep Guardiola arasındakı müqayisələr futbolda uğura aparan düzgün yol olmadığını vurğulayır. Hər bir məşqçi masaya unikal bir şey gətirir və bu müxtəliflik futbolun belə maraqlı idman növü olaraq qalmasının səbəblərindən biridir.